Een auto onthoofden – ik vond en vind het nog steeds iets bizars hebben. Dat komt deels omdat ik nog altijd de neiging voel om aan mijn auto’s een zekere persoonlijkheid te verlenen. Niet allemaal hoor! Ik begon in 1969 mijn actieve autoleven met het oproken van ouwe lijken van vrienden en bekenden (hun auto’s bedoel ik). Dat waren achtereenvolgens een Peugeot 304, een Ford Taunus 12M, een Morris Allegro en een Autobianchi A112. Misschien moet ik voor die ‘Primula’ een uitzondering maken. Die vond het namelijk fijn om op zijn donder te krijgen, dat is ook wat waard. Het is sowieso een godswonder, dat ik in die periode op straat nooit serieus ben gecrashed. Maar vind je het, nu je dit hebt gelezen,nog gek dat ik sindsdien een bloedhekel heb aan voorwielaandrijvers?
Mijn eerste achterwielaandrijver was trouwens geen NSU maar een DAF YA328 drietonner, waarin ik tijdens mijn militaire diensttijd heb geleerd om feilloos te double-declutchen. En ook terreinrijden, van drie laag naar twee hoog en zo. Wat een geluk was dat voor mij, want in mijn ogen was die dikke DAF in veel opzichten de ideale leerauto voor beginnende coureurs. Toén althans, tegenwoordig niet meer. Nu heeft iedere race-auto een soort flipperkast aan boord, waarmee iedere aap kan omgaan. Ik heb zelfs gehoord dat Max V. niet eens kan hiel-en-tenen! Aan de andere kant: waarom zou hij ook? Daarna kwam mijn eerste NSU 1200TT, met de motor ACHTER de achteras. Dat was mijn tweede ideale leerauto. Heerlijk. Maar ik dwaal af, zoals zo vaak.
Hieronder tref je een complete fotoreportage aan van het onthoofdingsproces van de NSU 1200TT van Hennie Geenen. Hennie, heb je de tissues klaarliggen?
Datum: 20 november 1979. Plaats van handeling: een molen in de buurt van Zevenbergschenhoek. Behalve opperbeul Ad den Teuling en ondergetekende was ook Willem Broere aanwezig. Willem was vriend van Ad, van beroep autosloper (geloof ik) en ook nog tigvoudig nationaal autocross-kampioen. Geen man van de zachte aanpak in elk geval, zo merkte ik al snel. Geniet of griezel van de plaatjes!
NOG EVEN DIT (OM HET MEZELF GEMAKKELIJK TE MAKEN MAAR DAT MAG WEL VIND IK) : PRETTIGE FEESTDAGEN !!! HOEWEL, IK BEN WEL ALTIJD WEER BLIJ ALS DIE ZIJN OPGEKRAST EN WE DE EERSTE STAPPEN OP WEG NAAR HET VOLGENDE SEIZOEN KUNNEN GAAN ZETTEN.
Afbeelding 1.
Het lijkt wel alsof het arme autootje voelt wat er zal gaan gebeuren. De blikken van Ad en Willem voorspellen niet veel goeds …..
Afbeelding 2 en 3.
Eerst werden alle demontabele onderdelen (behalve de motor en aandrijving) verwijderd: ramen, portieren, motorkap, kofferdeksel, verlichting en natuurlijk het volledige interieur. Bijgaande foto’s werden binnen luttele minuten gemaakt. De auto kan dus niet veel hebben geleden.
Afbeelding 4.
We namen nog even de tijd hoe een chopped-off-versie van een NSU eruit zou kunnen zien. Ik moet zeggen: het hád wel wat – even afgezien van de vraag waar de bestuurder zou moeten zitten.
Afbeelding 5.
Niet leuk om te zien. Maar het was voor een goed doel.